از این شهر به اون شهر

واست نامه نوشتم که ببندی بار و بندیل و بیای پیشم بمونی

اگه سخته برات غمت نباشه خودم هستم

همین الان خودم میام فقط بده یه نشونی

چقدر قشنگه چشمات

شهر فرنگه چشمات

دست و دلم می‌لرزه چشمم میخوره به چشمات

میره میره میره دلم برات

واسه مهتاب تو نگات

تو فقط باشی خودم بشم فدات

می‌ره می‌ره می‌ره دلم کجا

یه جای دور مثل ناکجا

تو دلم رو بردی آخ چقدر به جا

زندگی بی تو برام مثل کویره

دل من تو دریای عشقت اسیره

نمیزارم این عشقو کسی بگیره

تو می‌دونی که چقدر من به تو پابندم

واسه خاطر تو از آدما دل کندم

تو شدی دلیل لبخندم