موزیتیک

صدایِ قَدَمهایَش آرام ،

زیرِ نورِ ماه ،تنها در مِیدان ،

با هر نَفَس میدَهَد جانَش ،

برایِ آنان که ، میکُنند یادَش ،

غُربَت اینجا بَغَل کَردِه مَرا،

هِجرَت ، هَر قَدَم پُر از سُکوت ،کَردِه، مَرا،

بُغضْ ها میشِکَنَد ، دَر گِلو ،

باد ، چه آرام ، اَز کنارَم گُذَر میکُنَد،

گُرگِ روزگار بودَم ، تُوبِه کَردَم ،

حالا ، آهو هَم بَرایَم خَطُّ نِشان میکِشَد ،

آهای کَلاغ ، برو به آهو بِگو ،

اَز قَلَمرُوءِ گُرگ ، با اِحتِرام گُذَر کُن ،

اَبری رنگین ، بی صدا در آسِمان ،

پُر اَز خیالِ کودکانِه ، در ذِهنِ ما شُد نَهان ،

حیاتِ ، خانه ،پُر از بویِ خاک و باران ،

آواز گُنجِشکها در میانِ شاخه ها ، در خیابان ،