موزیتیک

دل من ضربه دیدست پره وصله پینست تو واسش یه تکیه گاه نابی

تو خود نوری مث مهتابی وقتی تاریکه همه جا تو فقط میتابی

آره تو میتابی هم دوست دارم هم تویی دلیل بی خوابی

واسه آتیش دلم غیر خودت نیست آبی فکر پروازم تو واسم شکل یه پرتابی الماسی کمیابی

من تنگه دلم اما میدونم که تو نه فراموشت میکنم این دفعه قول دادم به خودم

فراموش میکنم اگه ازم بر بیاد اگه عکسای تو به حرف بیاد اگه وسط تابستون برف بیاد

دنبالت دنیارو من گشتم رفته ی بی برگشتم نشونتو از کی بگیرم

خودت بگو رفتی کجا از پیش من دور ترین نزدیک من نذار تورو از من بگیرن

میریزه بهم انگار همه چی صورتت که میوفته یادم

چیزی نمونده واسم عمر و جونو همشو پای تو دادم بس که سادم

ازت فرشته ساختم تو سرم نبودی حتی نصف آدم میمونه یادم

هرکی رسید یه دست انداخت کند یه تیکه از این دل مارو

گفته بودم بری زندگی نمیکنم یه روزم گفته بودم بعد تو میمیرم و زندم هنوزم

ولی یه زخمایی هست بدتر از مرگه بد شدی بد نبودم بات یه دفعه ام که

تو کجایی الان ببین دنبال تو چجوری میگردم بودی شهرو چراغونی میکردم

من تورو زندونی میکردم که نری فقط …

میگذره ماه و سال همش درگیر کار و بار نمیدونم پس کی وقت زندگی ماست

غرق میشه دونه دونه آرزوهام زیر آب برش دار ببینم چیه پشت این نقاب

که تنگ نمیشه اون دل تو بس که یه دندس خیلی وقته این لبام لنگ یه خندس

همیشه اونی که بی رحمه برندس بیا خونه شهر پر گرگ درندس