آخرین پرنده ام گرم بال و پر زدن

آسمونم رفته کوچ کرده از من

مثل یه ابر سیاه گریه خوبه واسم

من به صبح نمیرسم خودمو میشناسم

گومبوله گومبوله له

گومبوله گومبوله ها

گومبوله گومبوله له

گومبوله گومبوله ها

میشه به اسم کوچیک صدا کنم شمارو

قدم رنجه کنی رو چشم ما همین یه بارو

شبای ابری میشه زد و خوند و نفهمید

میگیرم از چشمات روشنی ستاره هارو

همه عشق دارن من ماه آسمونو

قلبمو من میدم واسه اونو

انگاری کرده اون قصد جونو

ذوق دارم از سر صبح اون تا که بیاد

یکی واسه تو میزنه پر پر

نکن حال بد منو بدتر

دلم پیش توهه بیا برگرد

نمیشه اخه اینجوری سر کرد

…

یادت آتش دارد برجان

از تو بردل داغی سوزان

سهم‌ من از عشقت گل‌های پرپر بود

رفتی و آن دیدار دیدار آخر بود