لعنت به دنیا تو رفتی و منم دربدرم لعنت به دنیا بی تو خراب خونم رو سرم لعنت به دنیا

قط خاطره‌هات مونده برام لعنت به دنیا دیگه کور شده از گریه چشام لعنت به دنیا

زار دیگه کار دلم دردت همیشه با منه وشی تو با غریبه‌ها تنهاییم سهم منه

زار دیگه کار دلم با بقیه همسفری زخمای کاریتو زدی لی ازم بی‌خبری

…

داس برساقه گندم زدی و بی خبری

آهِ یک مزرعه در پشتِ سرت راه افتاد

من همان نامه نفرین شده بودم که مرا

بارها خط زد و تا کرد ولی نفرستاد

جوونیم پای تو رفتش عشقم

همونی که گفت میمونه رفت از جلو چشم

میگن قسمت بوده که تو رفتی

حالا من موندمو این همه سختی

من و تو یه جاده یه سفر دوتایی

با تو می چسبه عشقم به که عجب هوایی

میشینی تو کنارم حالم عجیبه با تو

چشات برام یه دنیاست نگیر ازم نگاتو

دل تو یه رنگه الهی غم نبینه

بزرگیت زبان زد شبیهت کس ندیده

قشنگی یه دشتی پر از گل های رنگی

نمیزارم کسی گلی از این دشت رو بچینه

دوباره غروب پاییز

دوباره غربت بارون

قصه ی تنهایی من

رو تن خیس خیابون.